Site stories

Jaja, daar gaan we weer. Een week verder, en jawel, weer een hoop belevenissen de afgelopen dagen. Jullie zijn weer voor een jaar klaar met hossen, bij mij houden de feesten aan, en deze zijn niet aan een bepaalde jaarlijkse gelegenheid verbonden. De viering van het leven wellicht, dat feest lijkt hier oneindig. Hier heb je niet perse een reden nodig, je doet gewoon.

Het werken in het restaurant is ok. Ik kan niet bijzonder enthousiast zijn, het is immers geen grote stap voorwaarts in mijn carriere, maar ach, het voldoet voor nu. Ik heb wel eens gedacht aan een baan in de horeca, maar nu ben ik er zonder enige twijfel van overtuigd dat het er nooit van gaat komen. Ik ren me rot, en smokkel zo nu en dan nogal wel eens wat frietjes naar binnen. Ik pik ze van borden die ik uitserveer. Ziet niemand, en tja, honger is honger. Het blarenfestijn werd daarmee overigens wel opnieuw aangewakkerd, want de frietjes die ik stal kwamen net uit de frituur, nu heb ik dus ook blaren in mijn mond. Mijn EHBB vaardigheden (eerste hulp bij blaren) heb ik weer geupgraded en de hoeveelheid gaasjes, tubes betadine en leukoplast hebben de Australische economie een flinke boost gegeven! In mijn mond blijft de leukoplast overigens niet zo goed zitten, maar dat terzijde.
Maar om even terug te komen op het werk; ik vind het opvallend om te zien hoe weinig mensen hun bord leegeten. Ik heb dat toch echt anders geleerd. Vroeger, toen ik klein was werd ik gewoon in de hal werd gezet in mijn kinderstoel waaruit ik me niet kon bevrijden, en zat daar vervolgens voor dagen omdat ik die verrekte erwten niet door mijn keel kreeg. Om mezelf te amuseren begon ik ze wild in de rondte te schieten en met succes, want ik zit momenteel niet meer in die hal, dus nee, ook niet meer in die kinderstoel. Jij deed dat beter vroeger Floor, jij mikte gewoon alles achter de bank; geniaal! Doe je dat overigens nog steeds? Ik kan me niet herinneren dat ik daar de laatste tijd heb gepoetst…
Ai, ik dwaal weer af. Kijk, je bord leegeten is geen must meer als je buiten de deur luncht, maar toch, soms heb ik het idee dat ik meer terug naar de keuken breng dan dat ik uitserveerde. Gelukkig heb ik daar een oplossing op gevonden; ik eet het op de weg terug naar de keuken zelf op en ben daardoor bijzonder vaardig geworden in het in mijn mond stoppen van volledige snitzels. 1 hap en ik ben weer op het niveau van de aanbevolen hoeveelheid dagelijkse calorieën, want pauzes kennen ze niet in de horeca. Mijn maag loopt soms hard rommelend achter me aan! Tja, morgen weer 9 uur lang blaren lopen op mijn voeten. Ik ga dit als nieuwe sport introduceren bij het olympisch comité. Laten we het hier voor wat betreft het werk bij houden.

Woensdag was de dag van het Salsadansen! Mijn huisgenoot heeft geen gevoel voor ritme, maar is in ieder geval gezellig genoeg om de hele avond gek mee te doen. In de salsabar wachtte ons een aantal zenuwachtige salsa mannen en vrouwen, die samen met ons aan een zuid-amerikaanse reis begonnen met schuddende heupen en wilde danspassen. Aangezien ik op blote voeten danste zag ik menig man zenuwachtig naar de grond staren, bang om op mijn pleistervoeten te stappen, maar het is allemaal goed verlopen. Ze zitten er nog aan. Deze week wordt er dus goed geoefend thuis, want de basispassen moeten vloeiend gaan de volgende keer. Inmiddels hebben een aantal van mijn vrouwelijke huisgenoten zich opgegeven voor een cursus paaldansen. Ik kan niet zeggen dat mijn persoonlijke interesse daarnaar uitgaat, maar het blijkt een goede workout, dus we zullen zien hoe ik me daaruit ga redden. In het kader van de integratie ben ik flexibel. Rita Verdonk zou er steil van achterover slaan, maar goed, intergreren is ook maar interpretatieafhankelijk (mooi woord voor het groene boekje)!

In mijn vorige bericht had ik al aangekondigd dat ik een fiets had gekocht. Een mannenfiets, want ik kon niet langer wachten op de dikke medewerker van het warenhuis die voor het vrouwenmodel naar het magazijn was gelopen. Volgens mij was die loods aan de andere kant van de stad, of hij moest hem nog bestellen in China. Geen idee, maar affijn, ik ging met mijn kartonnen doos de auto in en thuis heb ik me samen met Neisha gewaagd aan het monteren. Het verliep allemaal voorspoedig en alleen voor de remmen heb ik hulp nodig gehad. Een snelle test, en ja, klaar voor een goede rit. Onderweg genoot ik van het mooie uitzicht, ergerde ik me aan de bergen en werd ik wat oncomfortabel toen ik zag dat ik wat schroeven vergeten was. De stuurpen en het zadel waren niet (genoeg) vastgezet, dus wederom een noodstop, dit keer bij het service station, een knipoog naar de techneuten daar en binnen een minuut was het probleem opgelost. Ik kon weer verder en kwam veilig thuis.

Vrijdag tenslotte heb ik wat aandacht besteed aan mijn zelfstudiemodule. Op mijn balkon, in de brandende zon heb ik (dit keer MET zonnebrand) lekker zitten bruinen. Die avond de BBQ, en ik heb iedereen verslagen met darten! Geen van de vier mannen heeft me die avond nog aangekeken, en in verband met mijn aanhoudend succes zijn we overgegaan op ludieke vormen; vooral het lange- afstand darten was een goede grap! Het eindigde als een poolparty, en niemand kan erover ophouden, zoveel plezier als we hadden.
Vanmorgen op de massagetafel mijn roes weer uitgeslapen, de week is weer gestart, ik ren er nog een beetje achteraan, maar ben ervan overtuigd dat als ik weer schoenen aankan, ik de achterstand inhaal!

Succes weer met werken deze week!

Kus,
Mc Carlos (mn nieuwe naam na de dartcompetitie!)