Intergratiedrang, sollicitatiejacht en horizonverb

Intergratiedrang, sollicitatiejacht en horizonverbreding!


Zojuist heb ik mijn lessen weer beëindigd en in mijn comfortabele korte broek en T-shirt heb ik me op een terras genesteld met een lekkere kop Mocha (koffie en chocolademelk-mix). Uniek in z’n soort! Inmiddels zie ik er al niet meer uit als een cliche toerist, want ik haal net mijn supersonische labtob uit mijn tas en maakt duidelijk indruk op de mannen om me heen. Zojuist komt er een van hen aan met een kopje koffie voor me, zo zie je maar, contact is snel gemaakt. Haha en ik maar koffie’s drinken! Fantastisch! Mijn lerares loopt net langs, die heeft vast even pauze en vraagt me steeds of ik het allemaal kan volgen. Iedereen let goed op me en nu ik als ‘Meggie’ door het leven ga zie ik vooral sinds deze week alleen nog maar de positieve kanten van mijn wereldse bestaan hier in de zon! Door mijn mannen in het huis word ik nog altijd met plezier op sleeptouw genomen en aan menigeen voorgesteld als ; ‘This is Margaret, she’s from Amsterdam, her oncle is Vincent van Gogh’ waarop iedereen met ontzag toeknikt. En ik maar lachen…...

Het begon deze week allemaal met het lezen van de volgende fantastische leus; ‘Problems only arise if we respond to difficulties with a negative state of mind’. Een echte eye-opener en in mijn ogen was er dan ook werk aan de winkel deze week! Ik ben druk met mijn CV aan de slag gegaan, waarin ik mijn carrieredoelen duidelijk verwoordde. Ik werd uitgenodigd voor een sollicitatie in de duurste sportschool van de omgeving, met een ruit zo breed als het strand, waar de mensen zich in gedachten verzonken letterlijk in het zweet werken, terwijl zij uitkijken op de immense oceaan. De voorwaarden om er te werken waren echter niet ideaal, dus heb ik besloten niet verder met hen in zee te gaan…(hoe toepasselijk!)

Ok, de tocht ging verder. Tevergeefs kreeg ik van vele winkeliers en sportscholen te horen dat mijn hulp niet nodig was. Toen besloot ik mijn carrieredoelen een beetje bij te stellen en mijn sportieve kwaliteiten in de horecabranche te integreren. En met succes, want sinds vrijdag ben ik een baantje (en een hoop blaren op mijn voeten) rijker! Hobbelend ga ik nu dus door het leven, ik verbind mijn voeten dagelijks een keer of drie, en huil slechts even als ik mijn schoenen weer aanmoet. Tijdens het werken wordt na een uur of 4 de pijn al dragelijk, dus ach, ik heb niks te klagen….Op mijn eerste dag in het restaurant heb ik niet 1 fout gemaakt, dus ik was zeer trots op mijn prestaties als sportieve serveerster. Dag 2 was iets minder goed, maar ja, de zeevruchtenschotel (duurste van het menu) die ik teveel had laten bestellen heb ik in bakjes mee gesmokkeld en samen met mijn collega soldaat gemaakt! Heerlijk, oesters, inktvis, mosselen, zalm, tonijn, ik maak maar al te graag fouten! Deze tactiek zet ik voort de komende dagen!

Het integreren gaat uiteraard verder dan alleen het vinden van werk. Thuis, waar de mannen momenteel mijn nieuwe fiets aan het monteren zijn, is een hoop gezelligheid gaande! Afgelopen vrijdag een spontane BBQ, met een darttoernooi daarop volgend. De verliezer is verantwoordelijk voor de BBQ van volgende week, en nee, ik ben dat dus uiteraard niet! Haha. Ik hoor dus helemaal bij de club, ben al vanaf het balkon in het zwembad gesprongen en kan het goed vinden met Dodgie; de huishond. ’S Avonds geef ik haar weleens eten, ze is 6 maanden oud en zit op een dieet van kangroe-gehakt en brokken die de spijsvertering stimuleren. Het cricketspelen in de straat is orde van alledag, dit doen we met de kinderen van de overburen, het is een gezin met 7 kinderen en samen rennen we wat af op onze blote voeten (ik nu dus even niet…). Met een biertje op gaat het niet altijd even snel, maar ach, we hebben lol. Mijn laatste stap naar volledige integratie was mijn wax-avontuur. Kijk, als je aan het strand leeft moet je er voor zorgen dat je er tip top uitziet. Athans, die cultuur begint nu tot me door te dringen. Daar waar ik vorige week met mijn slaaphoofd een duik nam, kom ik nu met gladde benen, en geverfde wimpers het strand op waaien! Mijn huisgenoot heeft een wax-shop, dus zij waxed en verft met groot plezier! Ik mag altijd binnenlopen en ze doet alles gratis voor me, dus wederom, ik scoor punten. Op valentijnsdag kreeg ik van mijn beide mannen een knuffel dus ik kan niet anders zeggen dan dat er hier goed voor me wordt gezorgd. Ik surf me rot en geniet, want dat is enige wat telt. ‘Leef je leven’ is nu mijn motto!

Geniet van de vakantie daarl!

Zoen,
Meg

Ps. mijn adres;

5 Rutherford Ave
Cronulla 2230
Sydney, NSW