Het eind in zicht

Lieve allemaal,

Het einde van een reis is altijd een complexe periode. Je leeft nog in paradijselijke omgeving,maar je gedachten hebben zich al grotendeels naar het thuisfront begeven. Enthousiast doe je je best om jezelf te herenigen, maar elke poging is kansloos, het is tijd om terug te gaan! In gesprek met een andere backpacker was het interessant om te ontdekken dat elke reiziger op zoek is naar iets en daarom trekt van plaats naar plaats. Het antwoord is echter geen plaats of definitie, maar in het proces van onderweg zijn liggen de schatten verborgen. Wat mijn antwoord, doel of vraag is, ik heb geen idee, maar de weg ernaartoe is er zonder twijfel eentje vol inspiratie!
Ook speelt mee dat ik sinds 28 juni peettante ben van een prachtig nichtje; Lise (zie foto)!! Mede hierdoor is mijn drang naar thuiskomst van versnelling 2 naar 5 geschakelt! Na 5 maanden nergens 'wonen' verlang ik naar thuiskomen. Naar een plaats waar ik mijn tas weer kan uitpakken. Ik koers richting mijn thuishaven, en zoals altijd is dat een prachtig deel van de reis.

De komende 2 dagen zal ik veel vliegvelden en wachtruimtes zien, en ook al word de terugrit een lange zit, ik heb in de afgelopen jaren een bepaalde liefde voor vliegvelden ontwikkeld. Het is een plaats waar mensen weg gaan en thuiskomen, waar altijd een bepaalde geur hangt en sfeer van opwinding, waar je over het algemeen geen maaltijden kunt krijgen die een voedingswaarde bevatten en waarvoor je altijd veel te veel betaald. Het is een plaats waar je weer een machtig mooie stempel bij je identiteit krijgt, waar iedereen na de vlucht altijd staat te dringen bij de bagageband. Het is een plaats waar de douane-beambten altijd even streng kijken, en waar ik altijd probeer ze hun gezicht te laten verliezen door lief naar ze te glimlachen. Het is een plaats tussen ergens en nergens, waar je een land inloopt en zweeft in het niks voordat je een nieuw land binnenwandeld. Deze reis zie ik in totaal 11 verschillende vliegvelden en ze geven me een gevoel van herkenning, dat waar je ook gaat, het overal hetzelfde werkt. Cultuuroverstijgend zou je kunnen zeggen

Mijn laatste weken in Indonesie waren mooi maar vermoeiend. Weer een nieuw land, ander geld, nieuwe mensen en ander eten. Ik begon in Bali maar als snel heb ik me naar Lombok begeven voor surf, zon en strand zoals ik mijn laatste verhaal eindigde. Gisteren kwam ik na een vermakelijke vlucht aan in Jakarta, Java. Deze vlucht was mijn enerlaatste, voor de laatste -naar Parijs- ga ik vanavond naar het vliegveld. Tijdens de tocht richting Jakarta had ik een prachtig overzicht over eilanden, overzichtelijk en oogverblindend. Mijn aadrijkskunde lessen op school waren nooit de meest opwindende. Vaak zat ik met mijn neus in een stoffige bosatlas en passeerde luchtfoto's en grondsoorten de revue. De educatieve waarde daarvan werd mij gisteren duidelijk toen ik over vulkanisch lombok vloog en zelfs breuklijnen en aardplaten kon onderscheiden. Zeer indrukwekkend om dit van dichtbij te kunnen zien! Wat een land!

Hierbij kom ik aan het einde van mijn trip en het is nu welletjes geweest. Door een onverklaarbare koortsaanval heb ik vannacht zeer weinig geslapen en moet ik moeite doen vandaag om het zweet en rillen in de hand te houden. Ik denk dat ik aan het einde ben van mn energie. In de afgelopen maanden heb ik ongeveer 30.000km afgelegd in 6 verschillende landen, met de meest uiteenlopende vervoersmiddelen. Ik las 16 boeken, 5000 pagina's, ik verzamelde 8 sim-kaarten, ervaarde minstens 6.542.582 kippenvel momenten, ontmoette een hoop bijzondere reisgenoten en met deze rijkdom heeft mijn trip aan alle wensen voldaan! Bedankt voor jullie altijd oppeppende berichten en lieve reacties! Er is niks zo mooi om van het thuisfront te horen dat alles zo heerlijk gewoon is gebleven!

10 juli ben ik weer thuis!

Liefs,
Margreet