Opstarten!

Wat is het toch een rare gewaarwording; jullie krabben zo nu en dan de kleine beetjes vorst van de autoruiten, terwijl ik zongebruind af en toe naar binnen vlucht om aan de strenge zonnestralen te ontsnappen. Wanneer ik voor een surf het water inga verf ik mijn gezicht wit met zonnebrand factor 30. Dit heb ik van de mannen geleerd. Incognito verdwijnen we dan in de golven.

Roos is inmiddels thuis, ik zette haar vrijdag 2 februari af op t vliegveld voor haar vlucht naar huis. Ik heb flink staan brullen en net als in NZ vorig jaar vroegen we ons af waarom we in hemelsnaam niet een tripje planden waarbij we samen komen terugvliegen naar huis. Dapper hief ik mijn hand om kaptein vaarwel te wuifen en vervolgens ben ik met een brok in mijn keel maar hard gaan zingen. De aardbol leunde even op mijn voorhoofd en ik had moeite om hem tegen te houden met mijn vermoeide surfarmen. Ik sprong de auto weer in en begon aan mijn rit naar huis. Net al de tranen overwonnen kwam ik in een volgend stadium van beginnend avontuur. Ik raakte de weg kwijt, mijn telefoon hield ermee op, ik had geen bezine meer en wist niet wat voor benzine er in de tank moest. Tevergeefs navigeerde mensen me rond in Sydney, maar op een of andere manier heb ik geen enkele aanwijzing begrepen. De 13e (echt!) persoon die ik aansprak was een trucker die ik na een noodstop op de snelweg om hulp smeekte. Hij moest mijn kant op, dus nam me op sleeptouw en maakte me weer aan het lachen toen ik de bekende bordjes zag. 2 uur lang ben ik verdwaald geweest, terwijl een half uur rijden genoeg was geweest om ‘thuis’te bereiken, nog met 2 druppels bezine. Wat een dag! Ik was helemaal leeg bij thuiskomst. Alleen, gelukkig niet meer verdwaald, maar zonder enig doel, en dat was niet zo fijn. Ik heb heftige levensvragen ontweken en begon aan het bedenken van bezigheden. Roos en ik hadden voor de mannen in huis een dartbord gekocht en dat werd (ook door mij) dankbaar in ontvangst genomen! Ik ben kampioen ‘Bullseye’ en versla de mannen zo nu en dan. De muur waarop het bord is opgehangen is inmiddels geperforeerd, en momenteel werk ik ook aan een mooi gatenpatroon in de vloer. Zo nu en dan gaat er nogal eens een pijltje mis, maar gelukkig zijn er nog geen mensen geraakt.
Het huis waarin ik verblijf en waar ik voorlopig kan blijven (JOEPIE!) zou je kunnen omschrijven als een uitgeleefd studentenhuis, waarin mensen wonen die vooral niet studeren. Het is er een mega zooi, en zoals overal hier in de omgeving omgeven door kakkerlakken. Roos en ik deden al een tevergeefs een poging om te boel schoon te maken, maar toen er een hele kakkerlakkenfamilie door mijn tenen omhoog werd geperst werd ik toch wel wat weemoedig. Zelfs in de afwasmachine zitten ze en kruipen ze er na een schuimparty weer glimmend uit. Inmiddels ben ik er aan gewend en heb ik zo mijn favorieten!!!

Om een beetje bezig te blijven ga ik met iedereen naar feestjes, zelfs als ik geen zin heb, ik leer veel nieuwe mensen kennen en wordt zo nu en dan eens uitgenodigd om wat te gaan doen. Zonder auto of supersonische fiets ben je hier aan huis gekluisterd, dus zodra ik een baantje heb gevonden ga ik mijn mogelijkheden tot mobilisatie verruimen. Ik koop een surfboard en ga leren hoe ik de golven moet besturen.

De reden van mijn komst hier was natuurlijk mijn massageopleiding en pas nu ontdek ik dat ik daar nog niet zoveel over heb vrijgegeven. Vorige week maandag ben ik begonnen, dus heb er inmiddels twee lessen opzitten. In een woord; FANTASTISCH! Ik heb nog nooit zo’n goede eerste schooldag gehad als vorige week, die ik voornamelijk slapend ben doorgekomen. Jennie is degene met wie ik samenwerk, en zij is heel erg aardig. Zij besloot dat het tijd was voor een nick-name, dus in plaats van Greet heet ik hier nu ‘Meg’. Ik reageer er nog niet op, maar dat gaat komen… Het naar school gaan is maar een halve dag per week, maar met het op en neer reizen erbij en wat cruisen door Sydney stad vul ik de dag aardig. Ik kan helaas niet op jullie oefenen, maar beloof dat ik bij thuiskomst een open dag organiseer waarbij iedereen zijn eigen tafel meeneemt, dan zal ik iedereen eens laten zien waar ik me hier mee bezig houdt. Ach, er is al weer een maand voorbij, dus 1/12 is geweest. Ik ga me richten op de komende 11 happen, want ook al zijn de dagen nog een beetje met ups en downs; van Aus heb ik mijn buik nog lang niet vol!

Heel veel zoenen!
Greet of ‘Meg’