Onderweg tijdens mijn lentesprint

Op uw plaatsen, klaar, AF! De lentesprint is begonnen, en HOE! Vandaag was het 34graden, de warmste lentedag sinds 1859 uit de Australische weers-geschiedenis. De planten groeien hier niet gewoontjes, maar worden door de tegengestelde zwaartekracht de grond uit getrokken! Iedereen begint massaal te barbequen en ik zoek dus elke avond na mijn zwemlessen door de smog mijn weg naar huis. Een hoop enthousiasme komt uit de lucht gevallen en het strand wordt weer vol overtuiging bestormd. De tijd voor het uitvoeren van mijn plannen met groot potentieel is dan ook van start gegaan. Een periode van nieuwe beginselen en het wegwerken van oude rotte plannen.

Omdat mijn visa me niet langer toelaat om voor het zwembad te blijven werken (6mnd max) ben ik me gaan orienteren op een alternatief om zo illegaal als binnen mijn persoonlijkheid mogelijk is geld gaan te verdienen met massage. Een aantal weken geleden ben ik daarom begonnen met het geven van massages aan werknemers van een 4-sterrenhotel. Dat ging snel, ik kreeg in wk 2 ook de tweede vestiging aangeboden. Ik ben nu van plan om binnenkort de binnenstad van Sydney te gaan benaderen met de focus op de meest depressieve kantoren. Op free-lance basis bezoek ik dan kantoren en bied ik massages aan voor de helft van de prijs van wat een professional biedt. Dit plan stond op uitvoeren deze week, totdat ik vanmiddag een telefoontje kreeg van de zwemschool dat ze me uit de boeken weggummen, maar wel in het water houden. Vanaf volgende week krijg ik geld cash in t handje. 1-0 voor Greet. Na enige studie op het notitiebord op school te hebben verricht kwam ik een bericht tegen met vraag naar een masseur voor een Frisbee competitie. Aankomende zondag reis ik dus af naar een ander deel van de stad om vermoeide Frisbee-ers te masseren. Benen, armen, schouders, schiet maar raak voor een knaak; Greet krijgt 6 euro per 10 min. Ik heb geen Frisbee nodig om te scoren.2-0.

Even geleden werd ik benaderd door een fotograaf voor een badpakkenreclame op de televisie. Ze probeerden verschillende mensen te casten om een geschikte kandidaat te vinden voor nieuwe badmode binnen de kunstzwembranche. Ik dus daar geweest voor wat shots, maar helaas niets meer gehoord. Uit t hoofd, uit t hart. Dan maar niet op televisie. Balen, had net mijn balletbeen onder de knie. De zeilboot is daarentegen nog steeds zinkend (voor de niet-kunstzwemkenner, dat zijn posities in t water).

Het restaurant heb ik de zak met aardappels gegeven. Na deze week is het feest voorbij, het werken van belachelijke uren voor een belachelijk bedrag is haast ten einde, het werken met vervelende mensen in een vervelende omgeving hoeft van mijn niet meer. Wat ga ik daar met een glimlach vertrekken. Nooit meer zo’n klotebaan. Excuseer mijn woorden. Gelukkig heb ik nu de keus uit andere opties.

School gaat lekker. Zo goed als 7 v/d 11 cursussen achter de rug. Nog steeds is elke schooldag een fantastische dag. Ik ben ook begonnen op een andere school, kijk ik mee en doe ik een cursus over voeding. De lente is voor mij de tijd van de expansie. Grootheidswaanzin in de vorm van plannen.

Volgende week komt mam, dus vanaf dan ook weer foto’s want we gaan de toerist uithangen voor 3 weken! Nou, ik ben uitgesprint.
Bye bye,
Greet