Wilde wombats en Woestijnmassages

Hooggeeerd publiek! Daar zijn we dan weer. Ontwaakt uit een winterslaap. Een nieuw bericht dus een teken van leven. Dit journaal maakt een sprong van 31 mei naar half augustus. Daar waar jullie de vakantie snelheidsovertredingen zien maken en je voorbereiden op de realiteit van allerdag moeten we juli- en aug belevenissen maar weer eens uitwisselen. Ook al is het hier nog steeds winter, mijn bioritme staat op vakantie in juli en dat betekend; zo ver reizen als de zon schijnt! Prachtig!

Naar aanleiding van vorig bericht bleef ik in een brainstorm hangen. Hoe kan ik een massage-markt creeeren. Waar zijn mensen naar op zoek? Ik ontdekte op school een mededelingenbord met altijd wel vraag naar vrijwilligers en een en ander. Nu vond ik een advertentie van een groep mountainbikers die twee weken door de outback zouden gaan fietsen (100km per dag!)om geld in te zamelen voor de Flying Docters in Australie en die waren uiteraard op zoek naar een masseuse. Ik hing diezelfde dag natuurlijk nog aan de telefoon en jawel, ik was verkocht.Daar ging ik dan een week of 2 geleden om 5 uur S’morgens de deur uit om diezelfde dag om 11 uur S’avonds in Broken Hill aan te komen. Masseren in de woestijn, wie wil dat nou niet?!Elke dag ging ik met Tony (een van organisatoren)in de auto op pad en hingen wij vlaggen op voor de fietsers, zo loodsden wij hen naar de volgende camping. Een week geen telefoon, geen winkel en geen bewoonde wereld, elke morgen, middag en avond een kampvuur.Wat een eenvoud en wat wordt je inventief!

In eerste instantie realiseerde ik me niet direct dat de gemiddelde leeftijd 57 was…en dat was een laag ruw gemiddelde. Elke avond stond ik naast al mijn oudjes verbaasd te kijken hoe zij hun poetsvaardigheden op hun kunstgebit loslieten. S’avonds sliep ik op mijn massagetafel, soms in een tent, soms in een hut of in mijn 'massage-ruimte'. De eerste dag zat ik in een bezemkast, de tweede dag in een hut, in een tent, in een oude schapenstal, in de laadruimte van een vrachtauto,in een gemeenschappelijke hal oftewel mijn werkomgeving was onderhevig aan verandering en per dag werd het leuker.

Het wildleven in de omgeving is adembenemend, de struisvogels, de kangaroes, de wilde schapen en geiten, arenden, wombats, en pelikanen waren overal(deze waren me te snel voor een foto). Prachtig. In de mobiele keuken hielp ik dagelijks met het voorbereiden van de desserts, het bakken van cakes en het roeren van de pan gehakt voor 55 man. Dikke pret natuurlijk. Zodra de fietsers binnen kwamen konden ze inschrijven voor een massage en dan ging het gekneed aan de gang. Voor elke massage kreeg ik een willekeurig bedrag in mijn geldzak en ik heb 300 dollar (180 euries) gesprokkeld voor de Flying Doctors. Vooral in de outback en onbegaanbare gebieden is er geen ziekenhuis of eerste hulp post. Doctoren moeten invliegen om eerste hulp te verlenen. De helft van Australie is blijkbaar van deze service afhankelijk, dat zijn ong. 11 miljoen mensen.

We verbleven op schapenboerderijen. In de wilde natuur, op een camping in een dorp met 57 inwoners. Ik ben geintervieuwd door de plaatselijke radio, ik heb in dat dorpje een school bezocht op eigen initiatief, bleken er maar 15 kinderen op school te zijn! Een 1-docent school, meer niet. Ze waren toevallig aan het gymen, dus heb ik ze leren kogelstoten! Ook heb ik een dag meegefietst, en dat was werkelijk machtig! Prachtige rustgevende omgeving. En je kunt zeggen wat je wilt, maar al de fietsers van 70+ jaar reden me voorbij(ja, best lullig, kom je dan aan met je LO diploma)! Super fit zijn ze, en wat heb ik een lol gehad met de oudjes. Wat kan zo’n week je wereld omkeren, je bekijkt zaken van ondersteboven. Daar waar wij in steden de wereld beheersen ben je daar een gast van de natuur. Je hebt weinig maar je bent rijk.

Uiteraard is dit slechts een tipje van de sluier, de foto’s en video’s (!!) vertellen meer. Eenmaal weer terug in Sydney, terug in het ‘saaie’ leven ben ik binnen de zwemlessen begonnen met babyzwemmen, niet eenvoudig, ouders zijn kritisch publiek als het gaat om hen spruit, maar wel een leuke uitdaging. Ik heb een flyer gemaakt voor mijn massage en die ligt verspreid door het dorp, nu is het wachten op klanten. Door de mensen van de catering van de trip ben ik gevraagd in april 2008 naar Afrika te komen om mee te helpen met een reis en verder ben ik aan het informeren om werkende als masseuse op een cruiseship terug te dobberen naar de Nederlanden aan t einde van t jaar. Plannen zat, en ik blijf creeeren.

Ik hoop dat jullie een fijne vakantie hebben gehad en weer klaar zijn voor een nieuw jaar. Alle liefs,

Margreet

Ps. Twee kleine video’s dit keer, en veel foto’s!